Oudjaarsdag

Vandaag is het oudjaarsdag…voor mij wéér zo’n dag met een dubbel gevoel. Ik ben deze dag altijd wat gevoeliger en emotioneler. Ik heb sowieso steeds meer het idee dat de tijd echt snel gaat en de jaren voorbij vliegen alsof het niks is. Sinds ik weet dat ik gendraagster van de ziekte van Huntington beleef ik oudjaar anders dan daarvoor. Weer een jaar afgesloten, weer een jaar voorbij en weer een jaar dichter bij het moment dat ik ziek ga worden. Ik ben bang, heel bang wat de toekomst gaat brengen. Al denk ik er normaal gesproken niet zo veel en diep bij na…maar vandaag wel. Vandaag sluit ik weer een jaar af…kan ik de tijd niet stil zetten? Dan kan ik extra lang van alles en iedereen genieten. Helaas, de dingen die ik echt zou willen, kunnen allemaal niet.

Ik vraag me altijd af of mensen zich beseffen hoe gelukkig ze zich mogen prijzen dat ze gezond zijn en een heel leven voor zich hebben. Ik niet, ik word ziek, waarschijnlijk zelfs op korte termijn… en ik weet dat ik nooit (gezond) oud ga worden. De gemiddelde aanvangsleeftijd dat de ziekte zich openbaart is nooit helemaal zeker, maar ik kom steeds dichterbij die leeftijd en dat beangstigt me enorm!! Elke keer op oudjaar schieten al die gedachten en angsten nog eens extra door me heen. Hoeveel jaren heb ik nog? Wanneer gaat het beginnen? Is het misschien al begonnen, maar dat ik het zelf niet door heb? Weet je hoe raar het is dat je niet hoeft na te denken over later? Want er komt geen later voor mij…ik maak het misschien niet eens mee dat ik moeder mag worden en dan maak ik het misschien niet mee om oma te worden. Ik maak het niet eens mee dat ik met pensioen ga, dus waarom zou ik pensioen nog opbouwen? Ik weet dat ik nooit met Koen echt samen oud mag worden….gatver….dat zijn dingen waar ik liever niet bij stil sta, maar die de hele tijd wel door m’n hoofd spoken. Waarom heb ik Huntington gekregen? Waar heb ik dat aan verdiend? :(

Iedereen vraagt zich altijd af hoe ik zo positief kan blijven als je weet dat je dit vreselijk lot te wachten staat. Nou, ik probeer altijd naar de positieve en goede dingen te kijken in het leven. Dat lukt me meestal ook aardig…ik kan het vaak wel van me afzetten en doorgaan. Alleen op sommige momenten en dagen zoals deze lukt het me even niet..ik vind het erg moeilijk! :(

Ondanks het zware gevoel wat ik heb, wil ik toch iedereen het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Mogen al jullie wensen en dromen uitkomen. Ik wil nogmaals mijn schatje, familie en vrienden bedanken voor hun liefde, warmte en steun het afgelopen jaar..ben heeeeel blij met jullie!

Sorry voor mijn geklaag, soms wordt het me allemaal even teveel…ik wil jullie er niet mee lastigvallen…