Verdoofd

Het is vandaag precies een week na onze negatieve zwangerschapstest. Ik had de afgelopen week geen zin om iets te schrijven. Voel me nog hetzelfde…nog steeds boos en teleurgesteld. Nog steeds de echte klap niet gehad….heel raar, kan niet echt huilen. Lijk een beetje verdoofd te zijn. Ik denk dat je ook steeds harder wordt, zeker wij na alles wat wij al mee hebben gemaakt in ons leven. Ik merk dat we eigenlijk steeds vaker denken dat we toch elke keer de pech hebben dat iets misgaat of niet lukt. We proberen elke keer positief te blijven, hoop te houden en toch loopt het elke keer niet goed af. Wanneer is het gelukt eens voor ons weggelegd? Waarom moeten de dingen bij ons altijd zo moeizaam gaan?

We hebben maandag het zkh gebeld. De assistente vond het ook weer heel jammer. Ik geef aan dat we niet veel hoop hebben voor onze cryo. Ik vraag ook of ze ons stiekem misschien al op de wachtlijst kan zetten. Ze begint te lachen en zegt dat ze niets liever zou willen dan dat, maar dat zij zulke dingen helaas niet bepalen. Natuurlijk dat is het beleid van de overheid of het ziekenhuis. Ook zegt ze dat ze zou willen dat ze iets voor ons konden doen. Ik vertel dat wij het zo erg vinden dat we straks na de cryo-poging wéér 5 maanden op de wachtlijst moeten. Ze geeft aan dat ook dit ook door de regering bepaald wordt. Ze vindt het ook raar en jammer dat mensen met PGD langer moeten wachten dan met gewoon IVF. Terwijl die mensen vaak ziek zijn en al een kortere levensduur hebben. Ze zegt dat het misschien een idee is dat ik de leden van de Tweede Kamer mail met m’n verhaal. Even moet ik lachen, maar als ik er naderhand over nadenk, lijkt me dat nog niet eens een slecht idee. Dus op m’n to-do-list staat nu de Tweede Kamer mailen. Bij wie heeft dat ook ooit eerder op z’n to-do-list gestaan? ;) :P Makkelijk voor die mensen van de regering die zulke beslissingen nemen…die zullen waarschijnlijk zelf geen IVF of PGD nodig gehad hebben. Als dat wel zo was, hadden ze er al lang iets aan gedaan waarschijnlijk. Wij moeten alles maar slikken. Dus niet, ik niet meer, ik ga hier binnenkort eens goed voor zitten en ze mailen. Er hoeft er maar eentje tussen te zitten die gevoelig of geraakt is door m’n verhaal. Dus wordt vervolgd.

Afgelopen week zou ik een menstruatie krijgen. Die heb gelukkig afgelopen dagen ook gehad. De volgende menstruatie moet ik dan meteen op dag 1 starten met de hormoonpillen en het ziekenhuis bellen voor een afspraak. Dan gaat de cyclus weer van start voor de terugplaatsing van de cryo. Eerlijk gezegd is onze hoop na onze vorige twee (mislukte) cryo’s eigenlijk niet groot. Heb toch het idee dat je het met PGD gewoon van een verse terugplaatsing moet hebben. Ken weinig mensen die met PGD zwanger zijn gewoon van een cryo. Iemand van jullie wel??